சந்தேகம் - அறிவியலுக்கு மிகவும் அவசியம்

ஜிம் அல்-கலிலி

கோட்பாட்டு இயற்பியல் துறை பேராசிரியர்

தி கார்டியன்

இணையத்தில் என்னைப் பின்தொடரும் நபர்களையும், நிறுவனங்களையும் வழக்கமான ட்விட்டர் பயனராக மிகவும் கவனமாக நான் தேர்வு செய்து வருகிறேன். அதுவே எனக்குப் பிரச்சனையாகவும் இருக்கிறது. சமூக ஊடகங்களில் உள்ள நமது கருத்துக்களுடன் ஒத்துப் போவதற்கும், அவற்றின் உள்ளடக்கத்துடன்  ஒன்றிப் போவதற்கும், அவற்றை அப்படியே நம்புவதற்குமான அதிக வாய்ப்புகள் நம்மிடையே இருக்கின்றன. பெரும்பாலும் ஏற்கனவே ஏற்றுக் கொண்டுள்ள கருத்துக்களால் நாம் திருப்தியடைந்து விடுகிறோம்.  

ஊடகங்களில் வருகின்ற கருத்துக்களில் சில அரசியல் அல்லது மதரீதியிலான சித்தாந்தங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவையாகயும்,   மற்றவை மிகக்குறைவான ஆதாரங்கள் அல்லது மிக மேலோட்டமான, நம்பமுடியாத தகவல்களின் அடிப்படையில் இருப்பவையாகயும் உள்ளன. முரண்பட்ட கருத்துக்களும், ஒருமுனைப்படுத்தப்பட்ட உலகக் கண்ணோட்டமும் நிறைந்திருக்கின்ற பின்னணியில் பார்க்கும் போது, முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவிற்கு அறிவியலையும், அறிவியலாளர்களையும்   மட்டுமே நம்புமாறு நாம் இப்போது தொடர்ந்து கேட்டுக் கொள்ளப்படுகிறோம்.

இந்த கொரோனா வைரஸ் நெருக்கடி காலத்தில், இணையதளத்தில் உலாவுகின்ற அனைவருமே ‘அறிவியல்’ கருத்துக்களுடன் இருப்பதாகவே தெரிகிறது. இணையத்தில் உள்ள அனைவரும் மாதிரி (மாடல்) உருவாக்கம், அதிவேக வளைவுகள், தொற்று விகிதங்கள், நோயெதிர்ப்பு பொருட்கள்  குறித்த சோதனைகள் என்று அனைத்தையும் பற்றி இப்போது விவாதித்து வருகிறோம். நாம் அனைவருமே, தொற்றுநோய், நோயெதிர்ப்பு, வைராலஜி துறைகளில் திடீரென்று மிகச் சிறந்த வல்லுநர்களாகி இருக்கின்றோம்.  

அரசின் கொள்கைகளில் புதிய அறிவியல் சான்றுகள் திடீர் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியிருப்பதாக அறிகின்ற பொதுமக்களிடையே, அறிவியலாளர்கள் தாங்கள் என்ன செய்கிறோம் என்பதை அறியாதவர்களாக இருக்கின்றார்கள். எனவே அவர்கள் சொல்வதை நம்ப முடியாது என்று முடிவு செய்கின்ற போக்கே இப்போது நிலவி வருகின்றது. பத்திரிக்கையாளர்கள் அறிவியலாளர்களை விடுத்து அரசியல்வாதிகளிடம் கேள்விகளைக் கேட்கின்ற திறமையுடன் இருக்கின்ற நிலையில், அரசியல்வாதிகள் அறிவியல் தகவல்களைத் தெளிவாகவும், வெளிப்படையாகவும் பரிமாறிக் கொள்வதில் திறமையற்று இருப்பதை நாம் நிச்சயம்  தவிர்க்க முடியாது.    

அறிவியல் செயல்படுகின்ற முறையைப் பற்றி அறிந்து கொள்வது இந்த அளவிற்கு இதற்கு முன்னர் எப்போதும் மிக முக்கியமானதாக இருந்திருக்கவில்லை. தவற்றை ஒப்புக்கொள்வது அரசியலைப் பொறுத்த வரையில் ஒருவரது பலவீனத்தின் வடிவமாகவே கருதப்படுகிறது. ஆனாலும் அறிவியலைப் பொறுத்த வரை,  அதற்கு முற்றிலும் நேர்மாறானதாக, தவறுகளே அறிவின் அடிப்படையாக இருக்கின்றன. அத்தகைய தவறுகளே பழைய கோட்பாடுகள், கருதுகோள்களை புதியதாக, மிகவும் துல்லியமானவையாக மாற்றி ஒரு விஷயத்தைப் பற்றிய ஆழமான புரிதலைப் பெறுவதற்கு உதவுகின்றன. 

கணித மாதிரிகளைக் கொண்டு, தரவு மற்றும் கிடைக்கக்கூடிய ஆதாரங்களின் அடிப்படையிலேயே நாம் கணிப்புகளைச் செய்து வருகிறோம். இருக்கின்ற மிகவும் குறைவான அறிவைக் கொண்டே கொரோனா வைரஸைப் போன்ற புதியது குறித்த ஆய்வுகளை நாம் தொடங்கியிருக்கிறோம். புதிய தரவுகள் சேகரிக்கப்படும் போது, ஏற்கனவே உருவாக்கப்பட்டுள்ள மாதிரிகளும், கணிப்புகளும்   நிசயம் தொடர்ந்து மேம்பட்டுக் கொண்டே இருக்கும். 

சந்தேகத்திற்கிடமின்றி இருக்கின்ற உண்மையைச் சந்தேகிப்பது அறிவியல் முறையின் இரண்டாவது மிகமுக்கியமான அம்சமாக இருக்கிறது. சந்தேகம் என்ற கருத்து நன்கு ஆராயப்பட வேண்டியதாகும். அதன் தோற்றத்தை, இடைக்கால அறிவுசார் இயக்கத்தின் மூலம், குறிப்பாக அரபு அறிஞரான அபின் அல் ஹெய்தம் (அல்ஹாசென்), பாரசீக அறிஞரான ராஜி (ரேஸஸ்) ஆகிய இருவரின் மூலம் நம்மால் அறிந்து கொள்ள முடிகிறது. அந்த இயக்கம் அரபு மொழியில் (‘சந்தேகங்கள்’ என்ற பொருளில்) அல்-ஷுகுக் என்றே அழைக்கப்பட்டது.  

பண்டைய கிரேக்க அறிஞர்களிடமிருந்து ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னராக வானியல் மற்றும் மருத்துவம் போன்ற துறைகளில் பெறப்பட்ட அறிவை அது மறுத்தது. ஆரம்பகாலத்தில் அறிவியல் முறையை ஆதரித்து வந்தவரான அல்-ஹெய்தம், ஹெலெனிக் வானியலாளரான தாலமியின் கருத்துக்கள் குறித்து சந்தேகங்களை  எழுப்பினார். ஏற்கனவே   இருந்து வருகின்ற அறிவை மட்டுமல்லாது, தன்னிடம் உள்ள சொந்த கருத்துக்களையும் ஒருவர் கேள்வி கேட்க வேண்டும் என்றும், அவற்றை மாறுபட்ட ஆதாரங்களின் அடிப்படையில்  மாற்றிக் கொள்ளவோ அல்லது ஒதுக்கி வைக்கவோ தயாராகவும் இருக்க வேண்டும் என்று அவர் பரிந்துரைத்தார். பொருள்களின் மீது நமது கண்கள் ஒளியை வீசுவதன் மூலமே, நாம் பொருட்களைக் காண்கிறோம் என்ற பழமையான கருத்தை அவர் தூக்கி எறிந்தார். பார்வை செயல்படுகின்ற விதம் குறித்த  சரியான  விளக்கத்தை  அவரே முதன்முதலாக வழங்கினார். 

 

இன்றளவும் நாம் அறிவியலை எவ்வாறு செயல்படுத்த வேண்டும் என்பதை இத்தகைய அணுகுமுறையே நமக்குத் தெரிவிக்கிறது. உண்மையில் சதிகோட்பாட்டாளர்களின் நிலைப்பாட்டிலிருந்து அறிவியல்முறை   இவ்வாறுதான் வேறுபடுகின்றது. அறிவியலாளர்களைப் போலவே, அனைத்தையும் கேள்வி கேட்பவர்களாக, ஆதாரங்களின் முக்கியத்துவத்தை மதிக்கின்ற சந்தேகவாதிகளாக தாங்களும் இருப்பதாக சதிகோட்பாட்டாளர்கள் வாதங்களை முன்வைக்கக் கூடும். 

அறிவியலைப் பொறுத்த வரை, இந்த உலகைப் பற்றி நம்மிடையே இருந்து வருகின்ற கோட்பாடுகளும், விளக்கங்களும் சரியானவையே என்று நம்ப முடியும் என்றாலும், ஒருபோதும் நம்மால் அந்த நம்பிக்கையில் முழுமையான உறுதியுடன் இருக்க முடியாது.  புதிய  கண்டறிதல் அல்லது புதிய சோதனை முடிவுகள் என்று ஏதேனும் வந்து, ஏற்கனவே உள்ள கோட்பாட்டுடன் அது முரண்படுமேயானால், பழைய முன்மாதிரிகளை நாம் கைவிட்டு விட வேண்டியிருக்கும். உண்மையான பொருளில் பார்த்தால், சதிகோட்பாட்டாளர்கள் அறிவியலாளர்களின் எதிர்துருவமாகவே இருக்கிறார்கள். தங்களுடைய  அடிப்படை நம்பிக்கைகளுக்கு முரணான  ஆதாரங்களை ஒருங்கிணைக்கின்ற அவர்கள், அந்த ஆதாரங்களைக் கொண்டு தங்களுடைய நம்பிக்கைகளை நிராகரிப்பதை விட அவற்றை உறுதிப்படுத்துகின்ற வகையில்  விளக்குபவர்களாகவே இருக்கிறார்கள்.  

இத்தகைய கருத்தியல் நம்பிக்கைகள் குறித்த விஷயத்தில், பெரும்பாலும்  ‘அறிவாற்றல் ஒத்திசைவு’ என்ற வார்த்தையை நாம் கேள்விப்படுகிறோம். ஒருவரிடம் இருக்கின்ற பார்வைக்கு முரணான ஆதாரங்களை எதிர்கொள்ளும்போது அவரிடம் ஏற்படுகின்ற மன அசௌகரியத்தை உணர்வதையே அது குறிப்பதாக இருக்கிறது. முன்பே இருந்து வருகின்ற நம்பிக்கைகளை வலுப்படுத்துவதற்கே அது உதவுகின்றது. சதிகோட்பாட்டாளர் ஒருவரிடம், ‘உங்களுடைய மனதை  மாற்றிக் கொள்வதற்கு, உங்களுக்கு என்ன தேவைப்படும்’ என்ற கேள்வியை கேட்டுப் பாருங்கள். தனது பார்வையில் முற்றிலும் உறுதியுடன் இருப்பதால், அவ்வாறு மாற்றுவதற்கு யாராலும் எதுவும் செய்ய முடியாது என்பதே அவருடைய பதிலாக இருக்கும். ஆனால்   அறிவியலைப் பொறுத்தவரையில், தவறுகளை ஒப்புக் கொள்ளவும், இந்த உலகு குறித்த புதிய  ஆதாரங்களின்  அடிப்படையில்    மனதை  மாற்றிக் கொள்ளவும்  நாம் கற்றுக் கொண்டிருக்கிறோம். 

தற்போதைய தொற்றுநோயைப் பொறுத்த வரை, இது மிகவும் முக்கியமானது. நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படும் வரையிலும், வைரஸைப் பற்றி முழுமையாக அறிந்து கொள்வதற்காக இந்த உலகம் காத்திருக்கப் போவதில்லை என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. அதே நேரத்தில், புதிய ஆதாரங்கள் கிடைத்த போதிலும், குறிப்பிட்ட  உத்தியையே தொடர்ந்து பிடிவாதமாகக் கடைப்பிடிப்பதும் நமக்கு பேரழிவையே ஏற்படுத்தும். அதிகமான தரவுகள் சேகரிக்கப்படும் போது, நமது மாதிரி கணிப்புகள் மிகவும் நம்பகமானவையாக இருக்கும் என்பதால், நம்முடைய அணுகுமுறையை மாற்றிக் கொள்வதற்கு நாம் தயாராக இருக்க வேண்டும். உண்மையில் அதுபோன்று இருப்பது, அறிவியல் முறையின் வலிமைதானே தவிர, பலவீனம் அல்ல என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். 

இதுவரையிலும் அறிவியல்ரீதியிலான கல்வியறிவு பெற்றதாக சமூகம் இருக்க வேண்டியதன் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தியே என்னுடைய வாழ்க்கையை நான் கழித்து வந்திருக்கிறேன். நான் இதை அண்டவியல் அல்லது குவாண்டம் இயற்பியலை நாம் அனைவரும் நன்கு அறிந்திருக்க வேண்டும் அல்லது ஆர்.என்.ஏ மற்றும் டி.என்.ஏ ஆகியவற்றிற்கு இடையிலான வேறுபாட்டை முழுமையாகப் புரிந்திருக்க வேண்டும் என்ற பொருளிலே சொல்லவில்லை.   

ஆனாலும் பாக்டீரியாவிற்கும் வைரஸ்களுக்கும் இடையே உள்ள வித்தியாசத்தை நாம் அனைவரும் நிச்சயமாக அறிந்திருக்க வேண்டும். அதைவிட முக்கியமாக, இந்த நெருக்கடிக்கான தீர்வை அடைய வேண்டுமென்றால், அறிவியல் எவ்வாறு செயல்படுகிறது என்பது குறித்த அடிப்படை புரிதல் அவசியம் நம் அனைவரிடமும் இருக்க வேண்டும். இது போன்றதொரு நெருக்கடியின் போது, ஏற்கனவே இருக்கின்ற உண்மையை நம்புவதாக  நடிப்பதை விட, சந்தேகத்தை ஒப்புக்கொள்வது அறிவியல் வலிமைக்கான  ஆதாரமாக இருக்கக்கூடும். 

https://www.theguardian.com/commentisfree/2020/apr/21/doubt-essential-science-politicians-coronavirus